Ανάλυση στα γεγονότα
Του ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*
Β. Το δημογραφικό πρόβλημα. Η μόνη αναφορά που έγινε στο μέγιστο αυτό πρόβλημα της χώρα μας (πρόβλημα κυριολεκτικά επιβίωσης του έθνους) ήταν η χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες. Χωρίς να υποτιμάται η απόφαση αυτή (και ας ελπίσουμε πως η εφαρμογή της δεν θα συνοδευτεί με καμιά μείωση των όσων παρέχονται στις οικογένειες αυτές μέχρι σήμερα), η έκταση και το βάθος του δημογραφικού μας προβλήματος δεν θίχτηκαν στις προγραμματικές δηλώσεις. Συνεχώς παρασιωπάται το γεγονός ότι τα τελευταία 10-15 χρόνια οι γεννήσεις από Ελληνίδες μητέρες είναι λιγότερες από τους θανάτους Ελλήνων. Πολλά επίσης αναφέρθηκαν στις προγραμματικές δηλώσεις για το ασφαλιστικό πρόβλημα, χωρίς να γίνει αναφορά στη ρίζα του, δηλαδή το δημογραφικό πρόβλημα. Σε άλλες χώρες υπάρχει υπουργός ή υφυπουργός αρμόδιος για τα προβλήματα της οικογένειας. Για τα προβλήματα αυτά θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια θέση υφυπουργού στο υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το πρώτο έργο του οποίου θα είναι η σταδιακή, έστω, εφαρμογή των προτάσεων που περιέχονται στο ομόφωνο πόρισμα της Βουλής του 1993 για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος. Η εφαρμογή των προτάσεων αυτών θα συνέβαλλε σημαντικά τόσο στην επίλυση του μέγιστου αυτού προβλήματος της χώρας μας όσο και στη μακροχρόνια αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος.
Γ. Ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2001, την προηγούμενη δεκαετία εισήλθε στη χώρα μας πληθυσμός από το εξωτερικό (ανάμεσα σ’ αυτούς και ένας μικρός, σχετικά, αριθμός παλιννοστούντων) πάνω από 750.000. Εκτοτε η εισροή πληθυσμού από άλλες χώρες, σύμφωνα με τα στοιχεία τόσο της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας όσο και της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.), της Eurostat, συνεχίστηκε και τίποτε δεν αποκλείει ο πληθυσμός των αλλοδαπών και των οικογενειών τους να είναι σήμερα γύρω στο 1.000.000 (από τους οποίους γύρω στα 150.000 είναι παιδιά, τα περισσότερα από τα οποία πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία).
Η μεγάλη πλειονότητα των μεταναστών θα παραμείνει στη χώρα μας. Οι περιστασιακές και αναποτελεσματικές νομιμοποιήσεις δεν είναι τρόπος σωστής αντιμετώπισης του προβλήματος. Χρειάζεται μια σωστή ανθρώπινη πολιτική αφομοίωσης των μεταναστών, ώστε να πάψουν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και σταδιακά, με αρχή τα παιδιά τους, να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα. Για τους μετανάστες και μια συγκροτημένη μακροπρόθεσμη μεταναστευτική πολιτική δεν έκανε καμιά αναφορά ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις. Ο συντονισμός για την εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής, όταν διαμορφωθεί, μπορεί να ανατεθεί σε έναν υφυπουργό στο υπουργείο Εσωτερικών.
Δ. Ιδρυση υπουργείου Περιβάλλοντος. Το περιβάλλον -ο δεύτερος σημαντικότερος μετά τον άνθρωπο παράγοντας για την ύπαρξη και ευημερία του τόπου- είναι ο μεγάλος χαμένος στα προγράμματα των κομμάτων που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία 33 χρόνια. Και όχι μόνο χαμένος, αλλά και θύμα τους, από το γεγονός ότι η «φροντίδα» γι’ αυτό ανατέθηκε σε ένα υπουργείο (το ΥΠΕΧΩΔΕ) το οποίο δημιουργήθηκε από το ΠΑΣΟΚ μετά την κατάργηση του χωριστού υπουργείου. Μετά την πρωτοφανή και χωρίς προηγούμενο καταστροφή από τις πυρκαγιές 2.500.000 στρεμμάτων δασικών και γεωργικών εκτάσεων φέτος, θα περίμενε κανείς ότι ο πρωθυπουργός θα αποσπούσε τις σχετικές αρμοδιότητες από το ΥΠΕΧΩΔΕ, θα δημιουργούσε ένα χωριστό υπουργείο και θα ανέθετε σ’ αυτό τον συντονισμό των μέτρων που παρέθεσε στις προγραμματικές του δηλώσεις, καθώς και την εφαρμογή μιας μακροπρόθεσμης πολιτικής για την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν το έπραξε. Στο επιχείρημα ότι με τη δημιουργία του δεν θα μειωνόταν κατά 2 ο αριθμός των υπουργείων, η απάντηση είναι ότι για να αντισταθμιστεί η δημιουργία του μπορούσε να συγχωνευτεί το υπουργείο Πολιτισμού στο υπουργείο Παιδείας.
Ε. Η αναπροσαρμογή του ΑΕΠ. Οπως προαναφέρθηκε, στα μέσα Οκτωβρίου θα αποφανθεί η Eurostat για την κατά 26% αύξηση του ΑΕΠ της Ελλάδας αναδρομικά από το 2000. Το γεγονός αυτό μπορεί βέβαια να μειώνει το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος ως ποσοστά του ΑΕΠ (αν και υποχρεώνει την Ελλάδα να επιστρέψει στην Ε.Ε. 2 δισ. ευρώ περίπου), δεν παύει όμως να έχει καταλυτικές συνέπειες για τα άλλα μεγέθη της οικονομίας και ιδιαίτερα εκείνα που αναφέρονται στους τομείς της φορολογικής, της εισοδηματικής και της κοινωνικής πολιτικής. Σε όλα αυτά οι επιδόσεις της χώρας μας σε σύγκριση με τα 15 κράτη-παλαιά μέλη της Ε.Ε. θα χειροτερεύσουν και η πραγματική σύγκλισή της σ’ αυτά θα καθυστερήσει σημαντικά. Αναφέρθηκε ήδη το πολύ μικρό ποσοστό του ΑΕΠ που αφιερώνεται στην Παιδεία. Το ίδιο ισχύει για το πολύ χαμηλό ποσοστό που αφιερώνεται στην Υγεία. Πολύ χαμηλό ποσοστό θα είναι και εκείνο που αντιπροσωπεύουν τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού στο ΑΕΠ, καθώς και -και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο- το ποσοστό του ΑΕΠ που αντιπροσωπεύουνν οι μισθοί και οι συντάξεις. Για την αντιμετώπιση των συνεπειών αυτών καμιά αναφορά δεν έγινε στις προγραμματικές δηλώσεις.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 01/10/2007
Πολύτεκνοι 